Begin 1987 kwam een einde aan ruim driehonderd jaar scheepvaart in dit bochtige gedeelte van het Kanaal Gent-Oostende. Er werd een dam opgeworpen achter de kerk van Sint-Joris; de schepen kozen toen voor het verbrede tracé. Voor de oude arm begon een nieuw leven als natuurreservaat Miseriebocht.
Het gebied is genoemd naar het gehucht Miserie, een naam die waarschijnlijk herinnert aan de moeilijke graafwerken sinds de middeleeuwen. De veldstenen werden toen naar Brugge verscheept om kerken in steen op te trekken. Of ging het over het miserabele leven in het onvruchtbare Bulskampveld?
Op de oevers ligt een jaagpad: tot na 1900 werden binnenscheepjes getrokken door een paard of het schippersgezin. Begrazen, maaien, afbranden en kappen, zorgden ervoor dat geen struik hinderde. Goed voor bloemrijke bermen met een heideachtig karakter. Deze vegetatie was na 1950 al flink aan het verbossen. De beheerders kozen ervoor om zowel open grasland als bomen en struiken te bewaren.
Bijzonder zijn hier de Gaspeldoornbosjes. Samen met de Sleedoornstruiken zorgen ze in maart voor een prachtig bloeiaspect van geel en wit. Begin mei imiteren Brem en Meidoorn dit kleurenpalet. Zoveel doornstruiken, dat kunnen de zangvogels waarderen.
Bij Sint-Joris onderhouden schapen de bermen. Aan het kruispunt van de Sint-Jorisstraat en Miseriestraat ligt een eerder gedempte kanaalbocht. Het hoevetje in de paardenweide verwisselde toen van oever. Achter de Beernemse jachthaven zijn de oevers bebost. Enkele doorkijkjes naar het “eiland” worden bewaard. De overzijde is afgesloten terrein, omdat het paalt aan een baggerstort, maar bij geleide wandelingen ben je er welkom. Je kan ook de kanaalarm met de kano bezoeken vanuit herberg de Kijkuit. Roei voorzichtig, dan stoor je Fuut, Kuifeend of IJsvogel niet.
Ontdek de Miseriebocht ook fietsend langs het kanaal tussen Brugge en Gent via de Vlaanderen Fietsroute of Kunststedenroute.