Bossen omarmen het kasteeldomein Hoogveld. Ronddwalen in deze bossen is alsof je stappen terugzet in de tijd. De vroegmiddeleeuwse woestenij kwam door menselijke invloeden onder druk te staan. ‘Natuurlijk’ werd gaandeweg ‘half natuurlijk’. De opeenvolging van ontbossen, herbebossen, plaggen steken, heide beheren, laagtes beweiden en akkers op hoge ruggen bewerken, boetseerde het landschap van vandaag.
Rechte dreven herinneren aan bosontginning, rabatten aan ontwatering en hoge humusbedden aan bebossing. In deze vervlogen tijden lagen verschillende viskweekvijvers die de tand des tijds niet konden doorstaan en gedempt werden. Wat begon met een manoir van een rijke Brugse familie evolueerde al snel tot een kasteeldomein met als belangrijkste bewoner baron Raoul van Zuylen (periode 1910 tot 1962). Zijn geest spookt nog altijd door de bossen.
Kleinere bospaden wisselen af met rechte dreven die een wandeling alleen maar avontuurlijker maken. Je slentert langs jong en oud bos, een akker, grasland, een beek en poelen. Kortom: een afwisselend boslandschap vol gezoem, geritsel en gezwam!
Om de eigen voorziening van kasteelbewoners en zijn dienaren te garanderen, was fruit zeer gegeerd. Enkele oude fruitbomen overleven nog als veteranen in de bosrand. Een appelgaard aanplanten was een goed idee. Na enkele jaren zullen de hoogstamappelaars van oude rassen renderen. Er wordt geëxperimenteerd met ‘niet maaistroken’ in de gaard als vluchtzones voor insecten. Ostentatief staat aan de zuidelijke rand een bijen- en insectenhotel. Welkom beestjes!
Aan de oude Langedijkbeek wandelen we langs de rabatten. Dit zijn percelen met verhoogde brede bosbedden en daartussen ontwaterende laantjes, een bebossingstechniek van natte laagten waarop een gemengd bos van loof- en naaldhout werd aangeplant. Hier is de ondergroei van Amerikaanse vogelkers een echte bospest. Een welriekende schoonheid op de rabatten is het Dalkruid. Het bloeit graag op zure bodems in eiken-beukenbos en is een belangrijke groeiplek voor de regio! Iets dieper in de donkerte vinden Reetjes een ideale rustplek.